17.02.2013
Komunikat prasowy Do Rzeczy ? pusty tron Piotra 17.02.2013 19:26 Platforma Mediowa Point Group SA Jaka jest różnica między odpowiedzialnością kapitana statku a jego pierwszego oficera? Ogromna, ale by to pojąć w pełni, trzeba samemu stanąć na mostku kapitańskim. Tę starą żeglarską prawdę świeżo wybrany Benedykt XVI musiał zrozumieć bardzo szybko. W najnowszym wydaniu tygodnika ?Do Rzeczy? ? pusty tron Piotra.Ponadto w ?Do Rzeczy? m.in.: wywiad z kandydatem Prawa i Sprawiedliwości na premiera, Agora na zakręcie, towarzysz Gierek donosiciel, niemieckie centrum Europy oraz agenci, którzy ukradli tożsamość zmarłych dzieci. Rezygnując z urzędu, papież chciał zapewne pokazać, że jeden z najważniejszych tytułów, który należy się biskupowi Rzymu, czyli to, że jest sługą sług Bożych, nie jest pustą figurą retoryczną. Że za tymi słowami nie skrywa się żądza panowania, ale gotowość służby ? pisze we wstępniaku do najnowszego wydania tygodnika ?Do Rzeczy? redaktor naczelny Paweł Lisicki. Jednak, jego zdaniem, takie rozumienie decyzji Benedykta ? jako pokornej rezygnacji z władzy ? też nie całkiem przekonuje i nie służy autorytetowi papiestwa. Papież na emeryturze ? nie brzmi to poważnie. Łatwiej wyobrazić będzie sobie teraz nacisk wiernych na przyszłych papieży, szczególnie jeśli będą podejmować decyzje niepopularne ? konstatuje Lisicki. W 2005 r., gdy nowy papież obejmował ster Łodzi Piotrowej, cały świat patrzył na niego przez pryzmat sylwetki energicznego kardynała Josepha Ratzingera, prefekta kongregacji do spraw wiary. W ciągu kolejnych lat zobaczyli go na własne oczy wierni od Madrytu, poprzez Angolę, Australię, do Konstantynopola. Poza błyskiem fleszy i światem transmisji telewizyjnych z biegiem lat pogłębiał się jednak dramat coraz gorszego zdrowia ? pisze w ?Do Rzeczy? Piotr Semka i zadaje pytania o przyczyny rezygnacji papieża. Czy faktycznie chodziło o wiek i zdrowie? A może powody były jeszcze inne? Semka zwraca uwagę, że nacisk medialny na Kościół i skala kłamstw na jego temat w ostatnim czasie przekroczyły wszystko, do czego byliśmy przyzwyczajeni. Heroldzi świeckiego świata aż palą się do zmiany Kościoła z instytucji opartej na autorytecie na nędzną kopię instytucji opartych na zasadach demokracji ? pisze Semka. Decyzję papieża w ?Do Rzeczy? komentuje również abp Henryk Hoser. W rozmowie z dziennikarzami tygodnika podkreśla, że Benedykt XVI ma świadomość bardzo szybkich zmian społecznych, mutacji i różnych problemów, które wymagają szybkiego działania. Uznał, że dalej powinien mierzyć się z nimi ktoś, kto do tej sytuacji przystąpi z nowymi siłami ? mówi biskup diecezji warszawsko-praskiej. ?Do Rzeczy? prezentuje także listę potencjalnych następców Benedykta XVI. Bo choć nieraz zamiast ?pewniaków? papieżami zostawali niedoceniani przez media kardynałowie, to i ?giełda? przed każdym konklawe nie bierze się znikąd. Po przełamaniu w 1978 r. kilkusetletniej tradycji, że następcą św. Piotra zostaje kardynał z Włoch, po śmierci Jana Pawła II wiele kręgów kościelnych uznało, że najwyższa pora uczynić kolejny krok i docenić albo coraz bardziej dynamiczny Kościół w Afryce, albo najbogatszą w katolików Amerykę Południową. Teraz te głosy wracają ze wzmożoną siłą. A patrząc na życiorysy obecnych kandydatów do tej najwyższej kościelnej godności, można być spokojnym, że spuściznę ostatnich papieży przejmie osoba, która sprosta wielkości poprzedników. ?Czekając na biały dym? ? w najnowszym wydaniu tygodnika ?Do Rzeczy?. Na łamach ?Do Rzeczy? także wywiad z kandydatem Prawa i Sprawiedliwości na premiera. Z czego ci moi adwersarze się śmieją? Sami z siebie się śmieją. Śmieją się z polskiej polityki (?) Te drwiny zatem to pretensje starych, wyliniałych baletmistrzów o to, że na scenie pojawia się ktoś nowy. To jest dopiero śmieszne ? mówi prof. Piotr Gliński. Nie ukrywa, ze jest mu przykro, że na starcie jest postrzegany wyłącznie jako wróg polityczny, a nie – konkurent. Chociaż polaka scena polityczna jego zdaniem więcej ma wspólnego z teatrem niż z polityką. Z prof. Glińskim dla ?Do Rzeczy? rozmawia Agnieszka Romaszewska. W tygodniku również ?Ojcowie założyciele są wypaleni?. Czerwona lampka dla Agory pali się i intensywnie miga. Rezygnacja Piotra Niemczyckiego z funkcji prezesa zarządu to wielka i pewnie ostatnia szansa na rewolucyjne zmiany. Problem największego wydawcy w Polsce jest poważniejszy, ale w gruncie rzeczy banalnie prosty. Niewiele odbiega od trudności każdej innej firmy, która wyrosła w garażu. Zakochani we własnym sukcesie, we własnej nieomylności i z gwarancją nieusuwalności ?ojcowie założyciele? zatracają swoją waleczność, kreatywność, otwartość na zmiany. Dzisiaj stanowią Mentalne hamulce spółki. Dlaczego analitycy coraz częściej postrzegają wartość firmy kątem aktywów, które może sprzedać pisze w ?Do Rzeczy? Tomasz Wróblewski, W dziale Historia m.in. o czym przywódca komunistycznej Polski informował sowieckich nadzorców. Towarzysz Gierek dobrze znał reguły gry. Od serwilizmu wobec sowieckich ?rewizorów?, umiejętnego podlizywania się i eliminowania konkurencji donosem zależały kariera i utrzymanie władzy. Nawet jako I sekretarz Gierek zdawał drobiazgowe sprawozdania niezbyt wysokim rangą sowieckim partyjnym funkcjonariuszom. Wydaje się, że był to jeden z fundamentów kariery Edwarda Gierka ? postaci wyjątkowo marnej, nawet jak na standardy kierownictwa PZPR ? pisze Piotr Gontarczyk. W dziale Świat ? Niemcy, którzy nie są już tylko niekwestionowanym liderem Europy. Pod rządami Gerharda Schrödera pojawiali się także jako mocarstwo na arenie światowej, a w czasie kanclerstwa Angeli Merkel umocnili i utwierdzili tę pozycję. Nie przypadkiem pani kanclerz regularnie zajmuje czołowe miejsca w rankingach najbardziej wpływowych ludzi na świecie. Czasopismo ?Foreign Policy? umieściło ją w styczniu na czwartym miejscu ? po Władimirze Putinie i Benie Bernanke, a przed Barackiem Obamą. Merkel do perfekcji opanowała sztukę unikania decyzji. Jej spokojny styl sprawił, że przywództwo Niemiec jest dziś łatwiejsze do zaakceptowania przez innych niż za Schrödera, preferującego styl ?macho?. Mimo to jest ona znienawidzona w Grecji, Portugalii czy we Włoszech. Nie ma jednak jednego poważnego problemu, z którym zmagał się Schröder ? krnąbrnej Polski. O ?Niemieckim centrum Europy? pisze w ?Do Rzeczy? prof. Zdzisław Krasnodębski. W ?Do Rzeczy? także o tym, jak literatura splotła się z rzeczywistością. Zdobycie paszportu brytyjskiego na obce nazwisko jest jedną z najłatwiejszych rzeczy pod słońcem? ? pisał w ?Dniu Szakala? Frederick Forsyth. Bohater jego osadzonej w latach 60. Powieści kradnie tożsamość zmarłego dziecka i wyrabia sobie na jego nazwisko fałszywe dokumenty. Śledztwo brytyjskiego ?Guardiana? wykazało, że brytyjscy policjanci musieli uważnie czytać opisaną przez Forsytha sensacyjną historię płatnego zabójcy. Gdy po latach zaczęli opowiadać o swojej pracy, na Wyspach wybuchł skandal. Okazało się, że agenci działający pod przykryciem podszywali się pod zmarłe dzieci i tak wnikali do środowisk kontestatorów. Proceder rozpoczął się w 1968 r. i trwał kilkadziesiąt lat. ?Agenci kradną tożsamość? ? na łamach najnowszego wydania tygodnika ?Do Rzeczy?. Ponadto w czwartym numerze ?Do Rzeczy?: – Reforma dowodzenia armią dała sygnał oficerom do wyścigu o stanowiska. Może być ich więcej, bo zmiany spowodują dublowanie się wysokich funkcji. Podczas gdy na górze bitwa, z armii na niespotykaną dotąd skalę uciekają specjaliści. ?Generalska wojna o stołki?. – Kto rządzi globalnym rynkiem sprzętu wojskowego, rządzi światem. Na tym rynku nikt nie ma czystego sumienia. Nie ma ?dobrych? i ?złych?. Niektórzysą tylko mniej źli od innych. ?Panowie życia i śmierci?. – Ben Affleck jest na najlepszej drodze, by stać się w Hollywood firmą na miarę Clinta Eastwooda. ?Cudowne dziecko dorosło?. – Najlepsi dopiero biorą rozpęd: subiektywny ranking najciekawszych muzycznych powrotów 2013. Tygodnik Do Rzeczy w kioskach od poniedziałku, 18 lutego. E-wydanie tygodnika ? już w niedzielę u dystrybutorów prasy elektronicznej, m.in. na witrynach e-kiosk (www.e-kiosk.pl), eGazety (www.egazety.pl) oraz Nexto (www.nexto.pl). Tygodnik jest również dostępny w AppleStore (iOS) ? https://itunes.apple.com/pl/app/wprost-kiosk/id459708380?mt=8oraz w GooglePlay (Android): https://play.google.com/store/apps/details?id=com.paperlit.android.wprost#?t=W251bGwsMSwxLDIxMiwiY29tLnBhcGVybGl0LmFuZHJvaWQud3Byb3N0Il0Prenumeratę można zamówić na stronie internetowej wydawcy – http://prenumerata.wprost.pl/zamowienie/p,do-rzeczy/. Tygodnik Do Rzeczy to nowy tytuł kierowy przez Pawła Lisickiego. Ukazuje się od 25 stycznia 2013 r. Jest pismem konserwatywno-liberalnym. Na łamach ?Do Rzeczy? publikują dziennikarze związani wcześniej z tygodnikiem „Uważam Rze” m.in.: Paweł Lisicki, Bronisław Wildstein, Rafał Ziemkiewicz, Piotr Semka, Cezary Gmyz, Piotr Gabryel, Marek Magierowski, Andrzej Horubała, Waldemar Łysiak oraz wielu innych znanych i cenionych autorów. Wydawcą tygodnika jest spółka Orle Pióro, której inwestorem strategicznym jest Platforma Mediowa Point Group (GPW: POINTGROUP, PGM, www.point-group.pl) i jej prezes, Michał M. Lisiecki.
